تزریق روشی برای رساندن حالت مایع دارو به بافت‌های بدن در زیر پوست است که معمولاً با استفاده از یک سوزن یا لوله تیز و توخالی انجام می‌شود. اکثر افرادی که به خدمات مراقبت های بهداشتی دسترسی دارند، تزریق را در مقطعی از زندگی خود تجربه می کنند، مانند واکسیناسیون در دوران کودکی یا درمان پزشکی. تزریقات معمولاً برای داروهایی استفاده می شود که باید به سرعت عمل کنند یا به خوبی در سیستم گوارش جذب نمی شوند.
بسته به هدف دارو یا ماده موجود، انواع مختلفی از تزریق وجود دارد. این مقاله در مورد انواع مختلف تزریق و آنچه که فرد در هنگام دریافت تزریق می تواند انتظار داشته باشد بحث خواهد کرد. ( برای دریافت خدمات تزریق سرم در منزل اینجا کلیک کنید )
رایج ترین انواع تزریق عبارتند از:
تزریق وریدی
تزریق وریدی دارو را مستقیماً وارد ورید می کند. و از آنجایی که دارو مستقیما به داخل بافت خون تزریق می شود پاسخی فوری و در کوتاه ترین زمان از خود نشان میدهد.
متخصصان ممکن است از تزریق داخل وریدی برای موارد زیر استفاده کنند:
- تزریق محلول‌های مایع و الکترولیت‌ها برای فردی که دچار کم‌آبی است
- بیهوشی موضعی و عمومی برای افرادی که تحت عمل جراحی قرار دارند
- تجویز داروهای ضد درد برای افرادی که در اورژانس قرار دارند یا شرایط بعد از عمل
- تزریق خون یا فرآورده های خونی به فرد
- سرم های تقویتی برای فردی که به شدت دچار سوءتغذیه است
- تزریق آهن به فردی که دچار کمبود شدید آهن شده است
- رنگ کنتراست را به فردی که آزمایش تصویربرداری خاصی انجام می دهد
- تزریق استروئیدها مانند دگزامتازون
- افراد مبتلا به سرطان حاضر در مرحله شیمی درمانی
- تزریق آنتی بادی های مونوکلونال برای درمان COVID-19
محل های متداول تزریق مانند : مناطقی که وریدها نزدیک به پوست فرد قرار دارند عبارتند از
- پشت دست ها
- جلو و پشت بازو پایین
- گودال آرنج جلویی
تزریقات عضلانی
تزریق عضلانی تزریقی به عضله است. آنها به طور سنتی در ربع فوقانی بیرونی باسن تزریق می شوند، اما برخی از تزریقات عضلانی نیز می توانند در ران یا بازو انجام شوند. سوزن های بلندتر گاهی برای رسیدن به عضله لازم است، بنابراین تزریق عضلانی ممکن است ناراحت کننده تر از تزریق وریدی باشد.
پزشکان می توانند از تزریق عضلانی برای رساندن دارو به بافت عضلانی فرد استفاده کنند. ماهیچه ها دارای منبع خون غنی هستند که به بدن کمک می کند دارو را سریع جذب کند.
موارد مصرف متداول برای تزریق عضلانی:
- تجویز اکثر واکسن ها، طبق منبع مورد اعتماد مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)
- تجویز آنتی بیوتیک های انتخابی مانند پنی سیلین و استرپتومایسین
- دادن کورتیکواستروئید برای التهاب یا واکنش های آلرژیک
- تجویز هورمون هایی مانند تستوسترون و مدروکسی پروژسترون
- تجویز دارو به بیمارانی که نمی توانند داروها را از راه های رایج دیگر مصرف کنند
محل های توصیه شده برای تزریق عضلانی عبارتند از:
- عضله ناحیه فوقانی خارجی ران
- ماهیچه شانه و بالای بازو
- باسن
طبق بررسی سال ۲۰۱۴، پزشکانی که تزریق‌های عضلانی انجام می‌دهند، از تزریق در ناحیه باسن بیمار برای جلوگیری از آسیب احتمالی به عصب سیاتیک اجتناب می‌کنند.
تزریق زیر جلدی
متخصصان مراقبت های بهداشتی تزریق زیر جلدی را در بافت چربی درست زیر پوست و بالای بافت عضلانی انجام می دهند. آنها از یک سوزن کوچکتر برای تزریق زیر جلدی استفاده می کنند تا مطمئن شوند که دارو وارد بافت چربی و نه عضله می شود.
بر خلاف بافت ماهیچه ای، بافت زیر جلدی دارای رگ های خونی کمی است، بر اساس یک مطالعه در سال ۲۰۱۷٫ وجود سلول‌های خونی کمتر به بدن اجازه میدهد دارو را به آرامی در یک دوره زمانی جذب کند.
تزریق زیر جلدی کمتر دردناک است و احتمال کمتری دارد که عوارض جانبی مانند عفونت داشته باشد.
موارد مصرف رایج برای تزریق زیر جلدی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- انسولین برای دیابت
- هپارین یا داروهای رقیق کننده خون
- واکسن سرخک (MMR) و آبله مرغان (واریسلا)
- داروهای مسکن مراقبت تسکینی مانند فنتانیل و مورفین
- سایر داروهای خانگی مانند دوپیکسنت و داروهای باروری
- افراد مبتلا به اختلال انعقاد خون باید واکسن را از طریق تزریق زیر جلدی دریافت کنند
محل های رایج تزریق زیر جلدی عبارتند از:
- سمت بیرونی یا پشت بازو
- قسمت جلویی و بیرونی بالای ران
- ناحیه شکم
تزریق داخل استخوانی
تزریق داخل استخوانی با استفاده از یک سوزن مخصوص مغز استخوان را سوراخ می کند تا به سیاهرگ ها برسد. مغز استخوان دارای منبع خونی غنی است که مستقیماً به سیستم گردش خون متصل می شود.
تزریق داخل استخوانی معمولاً در مواقع اورژانسی که نیاز است دارو یا مایعات به سرعت وارد جریان خون شود و دسترسی وریدی دشوار یا غیرممکن است، استفاده می شود. گاهی اوقات وقتی فردی حال ناخوشایندی دارد، فشار خون او کاهش می‌یابد و رگ‌های خونی محیطی او ( آنهایی که در اندام‌ها و پاها هستند ) منقبض می‌شوند تا جریان خون را به مهم‌ترین قسمت‌های بدن برسانند. حتی در شرایط ایست قلبی، آنها همچنین ممکن است نبض نیز نداشته باشند و دارای جریان خون ضعیفی از طریق مسیرهای دسترسی وریدی طبیعی باشند. در این شرایط دسترسی سریع به ورید می تواند تقریبا غیرممکن شود، بنابراین یک کانول داخل استخوانی می تواند به عنوان جایگزین نصب شود.
متخصصان مراقبت های بهداشتی از تزریق داخل استخوانی به عنوان سریع ترین راه برای دادن مایعات، داروها و فرآورده های خونی به بیماران در بسیاری از شرایط اضطراری استفاده می کنند، مانند:
- صدمات شدید ناشی از تصادف یا سقوط
- برق گرفتگی
- مصرف بیش از حد دارو
- عوارض زایمان
- دیسترس تنفسی
- تشنج های طولانی مدت یا پشت سر هم
- مسمومیت تصادفی
- شوک انسولین
- سکته
- ایست قلبی
- تجویز داروها به بیمار مبتلا به شوک سپتیک
- تحویل بی حسی موضعی برای افرادی که تحت روش های پیچیده دندانپزشکی قرار می گیرند منبع مورد اعتماد، مانند کانال ریشه
- توزیع داروی مسکن منبع مورد اعتماد برای بیماران لاعلاج
محل های رایج تزریق داخل استخوانی عبارتند از:
- استخوان ساق پا
- استخوان ران
- استخوان بازو
تزریق داخل استخوانی راه موثری برای دسترسی اورژانسی ورید در تمام گروه های سنی است.
بدون دیدگاه